کد مطلب:150198 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231
فرهنگی که انسان را قربانی می کند
حسین علیه السلام این را خوب فهمید كه در نزدیكی به فرهنگ رم، انسانیت قربانی می شود، و نه تنها در آن جو غالب مایوس نشد و مقابله كرد، بلكه راه نجات را به ما نشان داد. آن قدر قله ی فرهنگ اومانیستی انسان كش غرب بلند است و انسان فكر می كند هرگز نمی توان بر آن غلبه كرد كه قلب او را یأس فرامی گیرد و تنها راه تسلیم و تملق و چاپلوسی می داند. رفتار بسیاری از كسانی كه مبلغ فرهنگ غربند به جهت یأسی است كه وجودشان را پر كرده است و باور نمی كنند راه نجاتی هست؛ لذا خود را تسلیم آن كرده و به تملق آن تن داده اند. حسین علیه السلام بود كه از قله ی فرهنگ رمی معاویه فراتر رفت و راه نجات را به ما نمایاند كه باید انسانیت خود را جز به خدا به هیچ چیز دیگر نفروشید و
در این راه جان را به عشق الهی گرم نگهدارید و برای حفظ تن - كه تنها راه نفوذ فرهنگ اومانیستی است - خیلی ارزش قائل نشوید. در آن حال همه ابهت های آنها زیر پای شماست.
در فرهنگ كاخ سبز معاویه همه انسانیت قربانی می شود، دیگر نه دین می ماند و نه اخلاق آنگاه انواع رخوت ها و شك ها و انزواها ظاهر می شود، و حسین علیه السلام راه درمان را مقابله با ریشه این تفكر دانست، حال چه شهید شود و چه بماند. مهم این است كه راه، نشان داده شده است حتی به قیمت خون، چرا كه خون توان زیادی دارد و پیامی كه با خون است هم بیشتر می ماند و هم روشن تر و عمیق تر است.
آری در نهضت كربلا راه، نشان داده شده است تا انسانیت قربانی نشود. این راه به خون نزدیك شد تا روشن تر و پایدارتر بماند، وگرنه اصل مشی و حكمت حسینی، مشی و حكمت مقابله با رخوت و شك و انزوا و پوچی و اضمحلال است كه فرهنگ رمی معاویه، آن را تبلیغ می كند.
وقتی بشر در سیطره قوانین حاكمیت غیردینی از اختیار و انتخاب زندگی، آن طور كه می خواهد زندگی كند بازبماند دیگر معنا ندارد با فرهنگ حاكم كنار نیاید، هر چیزی رعایت شود رعایت حاكمیت جور است، و تصدیق سیطره باطل و اثبات صورت حیوانی انسان. لذا مقابله و سر باز زدن در مقابل كل حاكمیت جور، تنها راه است، وحكمت حسینی جز یك نوع ژرفانگری، و پشت كردن به كل چنین فرهنگی نبود. درست بر عكس عده ای مقدس مآب و به اصطلاح روشنفكر آن دوران كه ریشه را رها كرده و به شاخه ها پریده بودند و در واقع با این كارشان یك امنیت و مشروعیتی برای ریشه ی انحراف ایجاد شده بود.
در این راه جان را به عشق الهی گرم نگهدارید و برای حفظ تن - كه تنها راه نفوذ فرهنگ اومانیستی است - خیلی ارزش قائل نشوید. در آن حال همه ابهت های آنها زیر پای شماست.
در فرهنگ كاخ سبز معاویه همه انسانیت قربانی می شود، دیگر نه دین می ماند و نه اخلاق آنگاه انواع رخوت ها و شك ها و انزواها ظاهر می شود، و حسین علیه السلام راه درمان را مقابله با ریشه این تفكر دانست، حال چه شهید شود و چه بماند. مهم این است كه راه، نشان داده شده است حتی به قیمت خون، چرا كه خون توان زیادی دارد و پیامی كه با خون است هم بیشتر می ماند و هم روشن تر و عمیق تر است.
آری در نهضت كربلا راه، نشان داده شده است تا انسانیت قربانی نشود. این راه به خون نزدیك شد تا روشن تر و پایدارتر بماند، وگرنه اصل مشی و حكمت حسینی، مشی و حكمت مقابله با رخوت و شك و انزوا و پوچی و اضمحلال است كه فرهنگ رمی معاویه، آن را تبلیغ می كند.
وقتی بشر در سیطره قوانین حاكمیت غیردینی از اختیار و انتخاب زندگی، آن طور كه می خواهد زندگی كند بازبماند دیگر معنا ندارد با فرهنگ حاكم كنار نیاید، هر چیزی رعایت شود رعایت حاكمیت جور است، و تصدیق سیطره باطل و اثبات صورت حیوانی انسان. لذا مقابله و سر باز زدن در مقابل كل حاكمیت جور، تنها راه است، وحكمت حسینی جز یك نوع ژرفانگری، و پشت كردن به كل چنین فرهنگی نبود. درست بر عكس عده ای مقدس مآب و به اصطلاح روشنفكر آن دوران كه ریشه را رها كرده و به شاخه ها پریده بودند و در واقع با این كارشان یك امنیت و مشروعیتی برای ریشه ی انحراف ایجاد شده بود.